okropnie II

Kiedy mnie przyjmowała do pracy, wydawała mi się bardzo miła i dobra. [...] Ale już po kilku dniach zaczęłam jej się okropnie bać, a zawsze, gdy szłam do pracy, serce tłukło mi się w piersi.

źródło: NKJP: Agnieszka Szydłowska-Szczecińska: Kochana siostra Miriam, Polityka, 2000-08-26

Aż tu któregoś dnia przychodzimy i słyszymy już pod drzwiami, jak ktoś sobie gwiżdże i podśpiewuje, fałszując okropnie: Co na dole, to na dole [...].

źródło: NKJP: Maciej Wojtyszko: Bromba i inni, 1975

Hałas i woń smażeniny zwabiły natychmiast do kuchni Pyzę i Tygryska, które - boso i w piżamkach - przyszły powiedzieć, że są jednakże okropnie głodne, bo kolacja była dziś stanowczo za wcześnie.

źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

[...] stał przy oknie przed lustrem czegoś okropnie zadowolony i śpiewał: Miałeś, chamie, złoty róg, Miałeś, chamie, czapkę z piór...

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

Czy nie wiesz o tym, że jest okropnie dużo ludzi, którym są potrzebne o wiele ważniejsze rzeczy niż lalki?

źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959