-
urzęd.
ogół przedmiotów i obiektów należących do danej osoby lub instytucji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność
-
-
- mienie komunalne, państwowe, publiczne, społeczne; nieruchome, ruchome; poniemieckie, pożydowskie
- mienie dużej, znacznej wartości
- ubezpieczenie, uszkodzenie, zniszczenie; kradzież, zabór, zagarnięcie; ochrona, zabezpieczenie; konfiskata, przepadek mienia
- nabyć, odzyskać, utracić mienie
-
|
W czasie oblężenia twierdzy Breslau Cornelius Wirth zainteresował się dziełami sztuki, masowo wyprzedawanymi przez bogaczy – zarówno przedwojennych, jak i tych, którzy ukradli pożydowskie mienie.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Festung Breslau, 2006
|
|
[...] wiedzą, że spalone samochody należą przecież do ich ojców, wszczepiony przez rodziców realizm nie pozwala im mimo wszystko niszczyć mienia, znają cenę pracy i cenę włożonego w nią wysiłku.
źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1981
|
|
Żadnego z właścicieli nie zamordowano, dworu nie spalono, nie skonfiskowano mienia prywatnego. Mieszkali jak dawniej i jak dawniej spacerowali spokojnie po wiejskich drogach, odwiedzali znajomych, przyjmowali przyjaciół i uciekinierów.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
mienie
|
mienia
|
|
| D. |
mienia
|
mień
|
|
| C. |
mieniu
|
mieniom
|
|
| B. |
mienie
|
mienia
|
|
| N. |
mieniem
|
mieniami
|
|
| Ms. |
mieniu
|
mieniach
|
|
| W. |
mienie
|
mienia
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł.
*jьměnьje
'posiadanie; to, co się posiada, posiadłość, majątek'
Zob. mieć
CHRONOLOGIZACJA:
XIV w.,
Bańk
XIV w.,
Bor
Data ostatniej modyfikacji: 16.05.2014