spontanicznie - Wielki słownik języka polskiego PAN

w sposób świadczący o tym, że ktoś robi coś bez wcześniejszego planu i przemyśleń, pod wpływem nagłego impulsu wewnętrznego

[spontanicznie]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

hiperonimy:

naturalnie I

spontanicznie i szczerze, spontanicznie i żywiołowo; swobodnie i spontanicznie, szybko i spontanicznie, żywo i spontanicznie
spontanicznie mówić, odpowiedzieć/odpowiadać, powiedzieć; działać, organizować coś, podjąć coś, pomagać, tworzyć, zorganizować coś; cieszyć się, reagować, zareagować; demonstrować coś, dzielić się czymś, manifestować coś, wyrażać coś; powstać/powstawać, rodzić się, zrodzić się; rozwijać się; coś wychodzi spontanicznie; podejmowany, powołany, założony, zorganizowany
spontanicznie powstały
bardzo, niezwykle; całkowicie, zupełnie spontanicznie

	Autorska fotogaleria Wojtka Klingera powstała spontanicznie podczas studenckiej imprezy w klubie Antique. źródło: NKJP: 'Futuro' Wojtka Klingera, Echo Dnia, 2007-06-04
	Publiczność z górnych balkonów zachowywała się spontanicznie i żywiołowo. Komentując sztukę i obecną w teatrze socjetę, na bieżąco nadawała ton przedstawieniom. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005
	Pierwszych zatem męczenników Kościoła zupełnie spontanicznie - kierując się szacunkiem zbiorowym - obwoływano świętymi [...]. źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2004
	[...] znaczna część mojego otoczenia coraz żywiej, gwałtowniej, spontaniczniej (to znaczy bez namysłu) reaguje na Polskę i świat. źródło: NKJP: Bambuko, Dziennik Polski, 1998-06-26

część mowy: przysłówek

stopień równy	spontanicznie

Od: spontaniczny