-
to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu za małym, by można było z całą pewnością powiedzieć, że ją ma; jest coś, co powoduje, że można powiedzieć, że ma tę cechę
-
-
-
-
|
Po obu stronach szerokiej ulicy ciągnęły się opustoszałe kwartały wpół zrujnowanych bloków, w głębokiej ciszy i w beznadziejnym uporze trwających jeszcze pod naprawdę pustynnym słońcem i rozprażonym niebem.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
|
|
Wpół zmartwiałymi wargami szeptałem: - Kimkolwiek jesteś, uratuj mnie. Kimkolwiek jesteś, uratuj mi życie.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
|
|
- O co chodzi? - pytam wpół przytomnie.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
|
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
wpół _ Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna |
szyk: stały: antepozycja |
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. wpół I
Data ostatniej modyfikacji: 15.01.2019