na wpół
rzadziej wpół II
-
to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu za małym, by można było z całą pewnością powiedzieć, że ją ma; jest coś, co powoduje, że można powiedzieć, że ma tę cechę
-
- rzadziej wpół II
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: częściowo II
niezupełnie
(quasi)antonimy: całkiem
-
Raz tylko rodzimy się na ziemi i spędzamy mnóstwo czasu na różnych błazeństwach i małpiarstwach, na wpół domyślając się, co one naprawdę warte, ale trudno trzymając pióro schodzić poniżej poziomu swojej świadomości, bo w tym przynajmniej chce się zachować dla siebie szacunek.
źródło: NKJP:Czesław Miłosz: Ziemia Urlo, 1977
Cienie przemykające się po na wpół wykarczowanej alei, niknące za podwórzem.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Dotarli do wojskowego obozu, rozmieszczonego dokoła zrujnowanej, na wpół spalonej warowni.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
- Muszę cię poczuć chociaż przez chwilę, czekałem na to cały rok - odrzekł na wpół przytomnie.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1992
- Bardzo chętnie! Niby to Kraków, gdzie miałem paru znajomych, a jednak nie Kraków... Mógłbym co prawda wybrać się na ulicę Skałeczną... choćby z ciekawości - ostatnie zdanie dokończył jakby na wpół do siebie.
źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
na wpół _
Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalnaszyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny:stały: antepozycja