dziurawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

robić w czymś dziurę lub dziury - otwory na wylot

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

synonimy:

przedziurawiać

	Czołg się wtoczył na plac, dziurawił kulami porzucony tramwaj, aż sypały się resztki szkła z rozbitych okien. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
	Mama, widząc jak ołówek dziurawi papier, a uszy syna stają się coraz bardziej czerwone, przytuliła go, pogłaskała po głowie i wyszła. źródło: NKJP: Agnieszka Górska: Okrążanie ciszy, 2004
	Ja mam w sumie 6 kolczyków, ale tylko w uszach i teraz trochę żałuję, że chciało mi się tak dziurawić. źródło: NKJP: Internet
	Druty wystające z betonowej nawierzchni dziurawiły koła naszych aut - wyjaśnia Tadeusz Śląski, kierownik działu administracji i zarządzania nieruchomościami Poczty w Lesznie. źródło: NKJP: MICH: Rok remontów, Gazeta Poznańska, 2004-08-25

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziurawiłem +(e)m dziurawił	dziurawiłam +(e)m dziurawiła	dziurawiłom +(e)m dziurawiło	dziurawiliśmy +(e)śmy dziurawili	dziurawiłyśmy +(e)śmy dziurawiły
2 os.	dziurawiłeś +(e)ś dziurawił	dziurawiłaś +(e)ś dziurawiła	dziurawiłoś +(e)ś dziurawiło	dziurawiliście +(e)ście dziurawili	dziurawiłyście +(e)ście dziurawiły
3 os.	dziurawił	dziurawiła	dziurawiło	dziurawili	dziurawiły

bezosobnik: dziurawiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dziurawił będę dziurawić	będę dziurawiła będę dziurawić	będę dziurawiło będę dziurawić	będziemy dziurawili będziemy dziurawić	będziemy dziurawiły będziemy dziurawić
2 os.	będziesz dziurawił będziesz dziurawić	będziesz dziurawiła będziesz dziurawić	będziesz dziurawiło będziesz dziurawić	będziecie dziurawili będziecie dziurawić	będziecie dziurawiły będziecie dziurawić
3 os.	będzie dziurawił będzie dziurawić	będzie dziurawiła będzie dziurawić	będzie dziurawiło będzie dziurawić	będą dziurawili będą dziurawić	będą dziurawiły będą dziurawić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dziurawmy
2 os.	dziuraw	dziurawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziurawiłbym bym dziurawił	dziurawiłabym bym dziurawiła	dziurawiłobym bym dziurawiło	dziurawilibyśmy byśmy dziurawili	dziurawiłybyśmy byśmy dziurawiły
2 os.	dziurawiłbyś byś dziurawił	dziurawiłabyś byś dziurawiła	dziurawiłobyś byś dziurawiło	dziurawilibyście byście dziurawili	dziurawiłybyście byście dziurawiły
3 os.	dziurawiłby by dziurawił	dziurawiłaby by dziurawiła	dziurawiłoby by dziurawiło	dziurawiliby by dziurawili	dziurawiłyby by dziurawiły

bezosobnik: dziurawiono by

bezokolicznik: dziurawić

imiesłów przysłówkowy współczesny: dziurawiąc

gerundium: dziurawienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dziurawiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: dziurawiony

odpowiednik aspektowy: przedziurawić

+

dziurawić

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. dziura