ciut II

I
  • pot.  to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że różnica między tym a czymś innym jest bardzo mała
  • wykładnik stopnia cechy

  • Kazałaś natychmiast przestać, no to przestałem. Mały czar na spadek ciśnienia krwi. Ciut przedobrzyłem, jak rozumiem?

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003

    – Nie mów pan teraz o tym z łaski swojej, bo ciut głodny jestem – żałośnie odparł bosman ku uciesze Tomka.

    źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957

    W raportach z Montany prezentowało się to jednak ciut inaczej.

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001

    Kilka lat temu szkoły bardzo sprytnie wymyśliły, że jeżeli zrobią egzaminy ciut wcześniej, to będą mogły wyłowić sobie najlepsze rybki.

    źródło: NKJP: Joanna Wojciechowska: Edukacja, Gazeta Wyborcza, 1998-04-30

    Wasyl Bandurko szedł ostatni, w militarnym stroju US Army, patrzył na ceglane wieże Świętego Floriana, trochę osamotniony i ociężały, bo tego piwa, jak dla niego, było ciut za wiele.

    źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1995

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • ciut _
    Cz., Przym. st. równy lub wyższy, Przysł. st. równy lub wyższy - cecha stopniowalna
    szyk: stały: antepozycja
  • Od: ciut I

CHRONOLOGIZACJA:
Zob.  ciut I 
Data ostatniej modyfikacji: 11.07.2018