nieomalże
częściej nieomal
-
książk. to, o czym mowa, jest takie, że mało brakuje do tego, by można było o tym powiedzieć, że ma daną cechę
-
- nieomal że
- częściej nieomal
-
wykładnik granicy cechy
-
Irek odetchnął głęboko zapachem świeżych liści zmoczonych przelotnym deszczem, nieomalże usłyszał dochodzące z daleka ćwierkanie ptaków.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Pojawienie się w towarzystwie niemieckiego oficera było już wówczas czymś nieomalże haniebnym.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
Myślała, że tak ma być i podała to na stół, zmieszawszy uprzednio ser z cynamonem nieomalże w proporcji pół na pół, w dodatku zapominając dodać cukru.
źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
Szczególnie jedno z pomieszczeń, nieomalże po sufit wypełnione było przeróżnymi przedmiotami.
źródło: NKJP: Grażyna Mróz: Rodzinny dom Kraszewskich, 1997
Powinna być nieomalże matką i opiekunką swego męża, ale jednocześnie to On chce być panem domu i sprawować rządy.
źródło: NKJP: Kobieta: ACH TE BABY!, Głos Gostyniński nr 5 (76), 1999
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
nieomalże _
Licz., Cz., Przym. st. równy lub najwyższy, Przysł. st. równy lub najwyższy - stany rzeczy, rzadziej obiekty, charakteryzowane pod względem ilości, liczby, miary, także cechyszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Połączenie nieomal i partykuły -że ; zob. omal