berbeć
-
książk. małe dziecko
-
Słowo wyrażające pozytywne nastawienie mówiącego.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
Z którejś z bocznych dróżek wybiegł mu wprost pod nogi czteroletni może berbeć.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967
Ojciec wytłumaczył berbeciowi, skąd bierze się miód, jak wygląda ul i jakże piękna jest królowa pszczół.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: My zdies' emigranty, 1999
Co roku przyjmował do szkoły cztery klasy hałaśliwych berbeci, które przez kilka następnych lat nie ustawały w wysiłkach, aby zabić jego wiarę w sens pracy nauczycielskiej i w dzisiejszą młodzież.
źródło: NKJP: Hanna Samson: Pułapka na motyla, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. berbeć
berbecie
D. berbecia
berbeci
rzadziej berbeciów
C. berbeciowi
berbeciom
B. berbecia
berbecie
N. berbeciem
berbeciami
Ms. berbeciu
berbeciach
W. berbeciu
berbecie
-
litew. barbute 'żuczek, biedronka'