ubrudzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować pojawienie się gdzieś brudu - zanieczyszczenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	synonimy:	obsyfić osyfić pobrudzić pokalać usyfić uświnić uwalić wypaćkać wypaprać wyświnić zabrudzić zapaprać
	antonimy:	oczyścić wyczyścić
	hiperonimy:	zanieczyścić

	Ciężki makaron plasnął na podłogę. Na pewno ubrudził szafkę. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
	- Wytarł twarz rękawem i zaklął cicho, zorientowawszy się, że ubrudził tunikę farbą. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem Kamień na szczycie Kroniki Drugiego Kręgu Księga I cz 2, 2005
	- Otrzymujemy telefony od mieszkańców skarżących się na to, że trudno jest przejść aleją Henryka, ponieważ istnieje obawa ubrudzenia ubrań przez ptasie odchody. źródło: NKJP: (SA): Miasto kontra ptaki, Dziennik Polski, 2006-12-27
	Chodnik był usłany rybami. Muszę je omijać, tyle ich jest, nie chcę ubrudzić spodni śluzem, nie chcę wdepnąć w oko dorsza czy śledzia. źródło: NKJP: Hubert Klimko Dobrzaniecki: Kołysanka dla wisielca, 2007
	Podobał jej się zapach wnętrza auta, ale nie lubiła nim jeździć. Bała się ubrudzić tapicerkę zabłoconym płaszczem, mokrą parasolką czy sokiem z pomidora, bo ojciec trząsł się o samochód. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubrudziłem +(e)m ubrudził	ubrudziłam +(e)m ubrudziła	ubrudziłom +(e)m ubrudziło	ubrudziliśmy +(e)śmy ubrudzili	ubrudziłyśmy +(e)śmy ubrudziły
2 os.	ubrudziłeś +(e)ś ubrudził	ubrudziłaś +(e)ś ubrudziła	ubrudziłoś +(e)ś ubrudziło	ubrudziliście +(e)ście ubrudzili	ubrudziłyście +(e)ście ubrudziły
3 os.	ubrudził	ubrudziła	ubrudziło	ubrudzili	ubrudziły

bezosobnik: ubrudzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ubrudźmy
2 os.	ubrudź	ubrudźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubrudziłbym bym ubrudził	ubrudziłabym bym ubrudziła	ubrudziłobym bym ubrudziło	ubrudzilibyśmy byśmy ubrudzili	ubrudziłybyśmy byśmy ubrudziły
2 os.	ubrudziłbyś byś ubrudził	ubrudziłabyś byś ubrudziła	ubrudziłobyś byś ubrudziło	ubrudzilibyście byście ubrudzili	ubrudziłybyście byście ubrudziły
3 os.	ubrudziłby by ubrudził	ubrudziłaby by ubrudziła	ubrudziłoby by ubrudziło	ubrudziliby by ubrudzili	ubrudziłyby by ubrudziły

bezosobnik: ubrudzono by

bezokolicznik: ubrudzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ubrudziwszy

gerundium: ubrudzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ubrudzony

+

ubrudzić

+

CO + (CZYM)

Zob. brudzić