urzeczywistnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować, że coś stało się rzeczywistością

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

ktoś doprowadził do skutku coś
uskutecznić
ziścić
zrealizować

	Ludzie ci siedzieli w więzieniach, byli relegowani ze studiów, wyrzucani z pracy, przekreślili często szczęście osobiste, by móc urzeczywistnić swoje dążenia i idee. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
	Nie życz sobie dobrego rozwoju firmy, lecz tu i teraz urzeczywistnij stan, w którym twoja firma funkcjonować będzie najlepiej. źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Jak osiągnąć sukces w świecie ducha i materii, 2001
	Obyczajowy obrazek [...] pokazujący urzeczywistnione w postaci pontiaca marzenia wiejskiego chłopca, które jednak jego dziewczynie Ani [...] nie imponują, okazał się, delikatnie mówiąc, filmem przeciętnym. źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
	Chciałbym umieć mówić po angielsku, tańczyć rock'a'rolla i grać na pianinie! Ale nie robię ani jednego kroku w stronę urzeczywistnienia swoich pragnień. źródło: NKJP: Maria Król-Fijewska: Stanowczo, łagodnie, bez lęku, 1992

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	urzeczywistniłem +(e)m urzeczywistnił	urzeczywistniłam +(e)m urzeczywistniła	urzeczywistniłom +(e)m urzeczywistniło	urzeczywistniliśmy +(e)śmy urzeczywistnili	urzeczywistniłyśmy +(e)śmy urzeczywistniły
2 os.	urzeczywistniłeś +(e)ś urzeczywistnił	urzeczywistniłaś +(e)ś urzeczywistniła	urzeczywistniłoś +(e)ś urzeczywistniło	urzeczywistniliście +(e)ście urzeczywistnili	urzeczywistniłyście +(e)ście urzeczywistniły
3 os.	urzeczywistnił	urzeczywistniła	urzeczywistniło	urzeczywistnili	urzeczywistniły

bezosobnik: urzeczywistniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		urzeczywistnijmy
2 os.	urzeczywistnij	urzeczywistnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	urzeczywistniłbym bym urzeczywistnił	urzeczywistniłabym bym urzeczywistniła	urzeczywistniłobym bym urzeczywistniło	urzeczywistnilibyśmy byśmy urzeczywistnili	urzeczywistniłybyśmy byśmy urzeczywistniły
2 os.	urzeczywistniłbyś byś urzeczywistnił	urzeczywistniłabyś byś urzeczywistniła	urzeczywistniłobyś byś urzeczywistniło	urzeczywistnilibyście byście urzeczywistnili	urzeczywistniłybyście byście urzeczywistniły
3 os.	urzeczywistniłby by urzeczywistnił	urzeczywistniłaby by urzeczywistniła	urzeczywistniłoby by urzeczywistniło	urzeczywistniliby by urzeczywistnili	urzeczywistniłyby by urzeczywistniły

bezosobnik: urzeczywistniono by

bezokolicznik: urzeczywistnić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: urzeczywistniwszy

gerundium: urzeczywistnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: urzeczywistniony

odpowiednik aspektowy: urzeczywistniać

+

urzeczywistnić

+

CO

Od: rzeczywisty