wnerwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. zezłościć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	podkurzyć spienić wkurzyć wpienić zapienić zezłościć
	hiperonimy:	zdenerwować

	Rzeczywiście, przeklinam, jak mnie ktoś wnerwi. źródło: NKJP: Sylwia Ressel: Inny nie będzie, Dziennik Bałtycki, 1999-11-09
	Decyzja rady pedagogicznej [...] wnerwiła nas okrutnie. Bo gdzież tu sprawiedliwość!? źródło: NKJP: Łysy, kurdupel i..., Tygodnik Siedlecki, 2009-10-21
	Wnerwiłeś mnie, Jogi, tą dziesiątą lokatą. Zasługuję na wyższą, ty pańszczyźniana łazęgo z Sosnowca. źródło: NKJP: Internet
	Najbardziej wnerwiło go, że przegrał z 64-latkiem. źródło: NKJP: Marcin Kącki: Amerykański sen biegacza, Gazeta Poznańska, 2001-10-19
	[...] najbardziej wnerwiło mnie, jak ktoś wywalił skoszoną trawę do lasu - w worku oczywiście. źródło: Internet: m.demotywatory.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wnerwiłem +(e)m wnerwił	wnerwiłam +(e)m wnerwiła	wnerwiłom +(e)m wnerwiło	wnerwiliśmy +(e)śmy wnerwili	wnerwiłyśmy +(e)śmy wnerwiły
2 os.	wnerwiłeś +(e)ś wnerwił	wnerwiłaś +(e)ś wnerwiła	wnerwiłoś +(e)ś wnerwiło	wnerwiliście +(e)ście wnerwili	wnerwiłyście +(e)ście wnerwiły
3 os.	wnerwił	wnerwiła	wnerwiło	wnerwili	wnerwiły

bezosobnik: wnerwiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wnerwijmy
2 os.	wnerwij	wnerwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wnerwiłbym bym wnerwił	wnerwiłabym bym wnerwiła	wnerwiłobym bym wnerwiło	wnerwilibyśmy byśmy wnerwili	wnerwiłybyśmy byśmy wnerwiły
2 os.	wnerwiłbyś byś wnerwił	wnerwiłabyś byś wnerwiła	wnerwiłobyś byś wnerwiło	wnerwilibyście byście wnerwili	wnerwiłybyście byście wnerwiły
3 os.	wnerwiłby by wnerwił	wnerwiłaby by wnerwiła	wnerwiłoby by wnerwiło	wnerwiliby by wnerwili	wnerwiłyby by wnerwiły

bezosobnik: wnerwiono by

bezokolicznik: wnerwić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wnerwiwszy

gerundium: wnerwienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wnerwiony

odpowiednik aspektowy: wnerwiać

	+	wnerwić	+	KOGO + (CZYM)
(to), że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE	+	wnerwić	+	KOGO

Od: nerw