savoir-vivre

Spożywanie posiłków z zamkniętymi ustami, trzymanie łokci blisko tułowia oraz skromne moczenie ust w kieliszkach likieru – to były pierwsze lekcje savoir-vivre’u, jakich udzielał swoim dziewczynom.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007

Zachowanie przy posiłku było mocno skonwencjonalizowane, nic dziwnego zatem, że w podręcznikach savoir-vivre'u „stołowo-jadalny” bon ton odgrywał ważną rolę.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2004

Powściągliwość tak w czynach, jak w mowie, była zawsze jedną z naczelnych zasad savoir-vivre’u [...]

źródło: NKJP: Joanna Cieśla, Agnieszka Rybak: Nadwiślański savoir-vivre, Polityka, 2004-07-31

Rozmawialiśmy pół godziny, przestał być agresywny, zmienił ton, przedstawił się z imienia i nazwiska, a w końcu podał mi nawet swój telefon, na wszelki wypadek. Powiedział, że tego wymaga savoir-vivre.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Lewa, wspomnienie prawej, 2003

[...] savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się od siebie w zależności od regionu świata. Dobre maniery pozwolą nam godnie żyć, a co ważniejsze, dostrzegać wokół siebie innych ludzi i ich potrzeby.

źródło: NKJP: Internet