wnerwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. wpaść w złość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	synonimy:	rozzłościć się wkurzyć się zezłościć się
	hiperonimy:	zdenerwować się

	Marcin P. (29 l.) z Łodzi tak wnerwił się na uwagi natarczywej ukochanej, że postanowił wyładować złość na pierwszym napotkanym przechodniu. źródło: Skatował przechodnia bo był zły na kochankę, Super Expres, 2011-06-02 (se.pl)
	[...] wnerwił się na mnie, że się czepiam. źródło: Internet: f.kafeteria.pl
	- Jak twój chrzestny, to spytaj go się, czy ci kiedy co kupił - Jarząb wnerwił się. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
	Razem z kolegą z paczki - Rafałem zaczepili na Barwinku sąsiada, rówieśnika, żeby dał papierosy. Nie miał, stawiał się. Pobili, skopali, zabrali kurtkę, portfel, z szyi zerwali złoty łańcuszek. Wnerwili się, poszli do osiedlowego baru, rozwalili jeszcze dystrybutor do piwa. źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Dramat w ginących aktach, Polityka, 2001-11-17

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wnerwiłem się +(e)m się wnerwił	wnerwiłam się +(e)m się wnerwiła	wnerwiłom się +(e)m się wnerwiło	wnerwiliśmy się +(e)śmy się wnerwili	wnerwiłyśmy się +(e)śmy się wnerwiły
2 os.	wnerwiłeś się +(e)ś się wnerwił	wnerwiłaś się +(e)ś się wnerwiła	wnerwiłoś się +(e)ś się wnerwiło	wnerwiliście się +(e)ście się wnerwili	wnerwiłyście się +(e)ście się wnerwiły
3 os.	wnerwił się	wnerwiła się	wnerwiło się	wnerwili się	wnerwiły się

bezosobnik: wnerwiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wnerwijmy się
2 os.	wnerwij się	wnerwijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wnerwiłbym się bym się wnerwił	wnerwiłabym się bym się wnerwiła	wnerwiłobym się bym się wnerwiło	wnerwilibyśmy się byśmy się wnerwili	wnerwiłybyśmy się byśmy się wnerwiły
2 os.	wnerwiłbyś się byś się wnerwił	wnerwiłabyś się byś się wnerwiła	wnerwiłobyś się byś się wnerwiło	wnerwilibyście się byście się wnerwili	wnerwiłybyście się byście się wnerwiły
3 os.	wnerwiłby się by się wnerwił	wnerwiłaby się by się wnerwiła	wnerwiłoby się by się wnerwiło	wnerwiliby się by się wnerwili	wnerwiłyby się by się wnerwiły

bezosobnik: wnerwiono by się

bezokolicznik: wnerwić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wnerwiwszy się

gerundium: wnerwienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wnerwiać się

	+	wnerwić się	+	(na KOGO/CO) + (że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE)
	+	wnerwić się	+	MOWA WPROST

Od: nerw