zbałamucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wykonać działania, których rezultatem jest zachwycenie kogoś sobą i rozkochanie tej osoby w sobie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

ktoś zawrócił w głowie komuś

	Przyjeżdżamy: rozpalony kominek, uwodzicielska muzyka, niedźwiedzia skóra... Widzę, że pani redaktor najwyraźniej chce mnie zbałamucić. Ale nie uległem. źródło: NKJP: Michał Pol: Medaliści z Atlanty pół roku po igrzyskach, Gazeta Wyborcza, 1997-01-02
	[...] niejedną dziewczynę samym tańcem udało mi się zbałamucić. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
	Na widok dwóch wędrownych kleryków czym prędzej ukrywali w mrocznych komorach swoich domostw nadobne córki w obawie, że wygadani i bystrzy chłopcy zaraz je zbałamucą. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
	[...] on mnie najpierw zbałamucił, zwabił do siebie, uwięził, a potem gwałcił! źródło: NKJP: Michał Bielicki: Wigilijna przygoda, Detektyw nr 1(149), 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zbałamuciłem +(e)m zbałamucił	zbałamuciłam +(e)m zbałamuciła	zbałamuciłom +(e)m zbałamuciło	zbałamuciliśmy +(e)śmy zbałamucili	zbałamuciłyśmy +(e)śmy zbałamuciły
2 os.	zbałamuciłeś +(e)ś zbałamucił	zbałamuciłaś +(e)ś zbałamuciła	zbałamuciłoś +(e)ś zbałamuciło	zbałamuciliście +(e)ście zbałamucili	zbałamuciłyście +(e)ście zbałamuciły
3 os.	zbałamucił	zbałamuciła	zbałamuciło	zbałamucili	zbałamuciły

bezosobnik: zbałamucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zbałamućmy
2 os.	zbałamuć	zbałamućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zbałamuciłbym bym zbałamucił	zbałamuciłabym bym zbałamuciła	zbałamuciłobym bym zbałamuciło	zbałamucilibyśmy byśmy zbałamucili	zbałamuciłybyśmy byśmy zbałamuciły
2 os.	zbałamuciłbyś byś zbałamucił	zbałamuciłabyś byś zbałamuciła	zbałamuciłobyś byś zbałamuciło	zbałamucilibyście byście zbałamucili	zbałamuciłybyście byście zbałamuciły
3 os.	zbałamuciłby by zbałamucił	zbałamuciłaby by zbałamuciła	zbałamuciłoby by zbałamuciło	zbałamuciliby by zbałamucili	zbałamuciłyby by zbałamuciły

bezosobnik: zbałamucono by

bezokolicznik: zbałamucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zbałamuciwszy

gerundium: zbałamucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zbałamucony

odpowiednik aspektowy: bałamucić

+

zbałamucić

+

KOGO

Zob. bałamucić