okurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

pokryć kogoś lub coś kurzem lub inną sypką substancją

Kwalifikacja tematyczna

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

zabrudzić

Cytaty

Często jeżdżę do Krakowa, zawsze okurzona albo obłocona. W busie czyszczę buty chusteczką.

źródło: NKJP: (cir): Uciązliwa droga, Gazeta Krakowska, 2004-07-28

Kiedy wracaliśmy z Szymonem do Poznania okurzeni i brudni tak samo jak ci, którzy tańczyli pod samą sceną, wiedzieliśmy, że w przyszłym roku nie zabraknie nas na kolejnym Przystanku Woodstock.

źródło: NKJP: Joanna Kardasz-Dyc: Chcę wrócić na Woodstock!, Gazeta Poznańska, 2004-08-06

Młodzież sama rozdawała sobie popiół, trzepiąc się po głowach workami napełnionymi popiołem albo też wysypując go znienacka na głowę płci przeciwnej. Często rzucano garnkiem napełnionym suchym popiołem, tak blisko, żeby ten wzniesiony w powietrze okurzył przechodnia.

źródło: NKJP: (kż): Popielec, Dziennik Bałtycki, 2001-02-28

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	okurzę	okurzymy
2 os.	okurzysz	okurzycie
3 os.	okurzy	okurzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okurzyłem +(e)m okurzył	okurzyłam +(e)m okurzyła	okurzyłom +(e)m okurzyło	okurzyliśmy +(e)śmy okurzyli	okurzyłyśmy +(e)śmy okurzyły
2 os.	okurzyłeś +(e)ś okurzył	okurzyłaś +(e)ś okurzyła	okurzyłoś +(e)ś okurzyło	okurzyliście +(e)ście okurzyli	okurzyłyście +(e)ście okurzyły
3 os.	okurzył	okurzyła	okurzyło	okurzyli	okurzyły

bezosobnik: okurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		okurzmy
2 os.	okurz	okurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okurzyłbym bym okurzył	okurzyłabym bym okurzyła	okurzyłobym bym okurzyło	okurzylibyśmy byśmy okurzyli	okurzyłybyśmy byśmy okurzyły
2 os.	okurzyłbyś byś okurzył	okurzyłabyś byś okurzyła	okurzyłobyś byś okurzyło	okurzylibyście byście okurzyli	okurzyłybyście byście okurzyły
3 os.	okurzyłby by okurzył	okurzyłaby by okurzyła	okurzyłoby by okurzyło	okurzyliby by okurzyli	okurzyłyby by okurzyły

bezosobnik: okurzono by

bezokolicznik: okurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: okurzywszy

gerundium: okurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	okurzenie	okurzenia
D.	okurzenia	okurzeń
C.	okurzeniu	okurzeniom
B.	okurzenie	okurzenia
N.	okurzeniem	okurzeniami
Ms.	okurzeniu	okurzeniach
W.	okurzenie	okurzenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: okurzony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	okurzony	okurzony	okurzony	okurzone	okurzona
D.	okurzonego	okurzonego	okurzonego	okurzonego	okurzonej
C.	okurzonemu	okurzonemu	okurzonemu	okurzonemu	okurzonej
B.	okurzonego	okurzonego	okurzony	okurzone	okurzoną
N.	okurzonym	okurzonym	okurzonym	okurzonym	okurzoną
Ms.	okurzonym	okurzonym	okurzonym	okurzonym	okurzonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	okurzeni	okurzeni	okurzone	okurzone
D.	okurzonych	okurzonych	okurzonych	okurzonych
C.	okurzonym	okurzonym	okurzonym	okurzonym
B.	okurzonych	okurzonych	okurzonych	okurzone
N.	okurzonymi	okurzonymi	okurzonymi	okurzonymi
Ms.	okurzonych	okurzonych	okurzonych	okurzonych

odpowiednik aspektowy: okurzać

Inne uwagi

Zwykle imb

Składnia

+

okurzyć

+

KOGO/CO

Pochodzenie

Zob. kurzyć