wic
-
pot. historyjka z zabawną puentą, opowiadana dla rozśmieszenia słuchaczy
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka -
- śląskie wice
- opowiadać wice
-
Przez ponad dwie godziny bawili się oglądając dopiętą na ostatni guzik inscenizację, słuchając zabawnych wiców i śpiewając stare śląskie przyśpiewki.
źródło: NKJP: E. Wa: U Pauliny na geburstagu, Nowiny Raciborskie nr 10, 2003-03-05
Cały czas śląskimi wicami zabawiali publiczność Jerzy Komor (sceniczny Jorguś Rzympoła) i Edward Przybyła (Edek Tyrpała).
źródło: NKJP: Anna Dziedzic: Sztuka skubania, Dziennik Zachodni, 2001-04-14
- On jeden jedyny był zawsze poważny. Nigdy nie dowcipkował, nie opowiadał wiców ani anegdot o innych artystach [...].
źródło: NKJP: Helena nad Krakowem, Dziennik Polski, 2000-12-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wic
wice
D. wica
wiców
C. wicowi
wicom
B. wic
wice
N. wicem
wicami
Ms. wicu
wicach
W. wicu
wice
-
niem. Witz