-
2.
mówiący zaprzecza temu, co zostało powiedziane, sądząc, że to nie jest dobre, że rozmówca sądzi, że to, co powiedziane, jest prawdą -
wykładnik niezgody
-
(quasi)synonimy: akurat II
gdzie tam
gdzież tam
nic podobnego
(quasi)antonimy: otóż to
owszem
właśnie
-
- Gorszę cię?
- Skądże.źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994
- Przynajmniej wyciera po sobie? - spytała.
- Skądże! - rzuciłem z oburzeniem. - Właśnie wtedy najbardziej się śpieszy.źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
- Niech pan mnie źle nie wspomina - szepnąłem. - A ty mojej pomocy - poprosił.
- Ale skądże, nigdy! - zawołałem.źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960
- Dobrze, pozdrowię. Coś się stało?
- Nie, skądże, nic się nie stało.źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997
— Mam nadzieję, że przynajmniej pan nie jest w to zamieszany?
— Ja? Skądże!źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/skądże/ ograniczenia zakresu użycia:nie: po Zd. rozkszyk: stały: stały
obligatoryjny poprzedzający kontekst