na dobitek

na dobitkę

  • pot.  o tym, o czym mowa, to, co zostało powiedziane, to nie wszystko i trzeba powiedzieć coś, co nadawca uważa za gorsze od tego, co powiedziane wcześniej i co kończy możliwość mówienia o tym, o czym mowa pod wskazanym względem
  • 1) komentarz przyrematyczny
    2) często współwystępuje ze wzmacniającym jeszcze

  • wykładnik dodawania

  • Jej twarz – jej oczy i usta – miałem przed sobą nie dalej niż dziesięć centymetrów, odurzał mnie zapach jej perfum (tym razem nie Chanel, lecz równie luksusowych), a jeszcze na dobitek, jakby tych wszystkich wrażeń ciągle było za mało, palce mej prawej ręki wyczuwały pod suknią, pod jej wiotką materią, pasek i sprzączkę stanika.

    źródło: NKJP: Antoni Libera: Madame, 1998

    Wolna Polska nie ma pieniędzy, a musi na dobitek płacić gigantyczne długi, których nie zaciągała, wobec państw i banków, które błędnie, mimo ostrzeżeń, oceniały zdolność płatniczą PRL-owskiego klienta w latach 70. i faszerowały go nieściągalnymi kredytami.

    źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: O mądrość narodową Polaków, Gazeta Wyborcza, 1993-02-02

    Pociągał mnie swoisty romantyzm życia nocnego, a choć lokale kijowskie przy bujnej tylko wyobraźni mogły zastąpić paryskie „Bal Tabariny” i „Olimpie”, fantazja mnie ponosiła i wżywałem się w typy z reprodukcji słynnych malarzy nocnego Paryża - Ropsa i Toulouse Lautreca. Na dobitek liczne nagrody za prace szkolne i pochwalna recenzja w prasie miejscowej do reszty przewróciły mi w głowie.

    źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007

  • część mowy: partykuła

  • na dobitek _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: w Zd. rozk.
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja
    partykuła kontekstowa
Data ostatniej modyfikacji: 18.02.2017