autoironia
-
książk. ironia odnoszona do samego siebie
-
[au-toirońja]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
hiperonimy: ironia
-
- autoironia i dystans, autoironia i groteska, ironia i autoironia; humor i autoironia
- dawka, doza, nuta, odrobina, szczypta; stopień autoironii
-
Śmiech jest podstawą życiowego optymizmu, a autoironia chroni człowieka od zarozumialstwa i egoizmu [...].
źródło: NKJP: Z ziemi leszczyńskiej, Gazeta Poznańska, 2006-04-27
Wieczór autorski był taki jak książka – przede wszystkim bardzo zabawny, bez zbędnego nadęcia i z dużą dozą autoironii ze strony autorki.
źródło: NKJP: Mariola w pogoni za króliczkiem, Tygodnik Siedlecki, 2008-04-17
Napisał list pełen powagi, ale i autoironii oraz humoru.
źródło: NKJP: Helena Zaworska: Miłość filozofa, Gazeta Wyborcza, 1995-06-02
[...] najsilniejszą stroną czeskiego kina jest tzw. mały realizm i nietuzinkowe poczucie humoru, także na własny temat. Ową autoironię potwierdza choćby rysunek głównej postaci.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Kola, Gazeta Wyborcza, 1998-09-25
Ja jestem niezastąpiona - powiedziała z ledwo wyczuwalną autoironią.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S. A., 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. autoironia
autoironie
D. autoironii
autoironii
neut autoironij
char C. autoironii
autoironiom
B. autoironię
autoironie
N. autoironią
autoironiami
Ms. autoironii
autoironiach
W. autoironio
autoironie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: auto- (por. gr. autós 'sam') i ironia (zob.).