deista

  • filoz.  rel.  osoba wierząca w Boga jako stwórcę, ale odrzucająca jego ingerencję w życie ludzi i bieg historii
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    wyznania: zasady i prawdy wiary


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    filozofia

    • oświeceniowy deista
    • ateista, deista
  • Zadanie, jakie podjął, równało się wielkiej apologii chrześcijaństwa i godziło zarówno w ateistów i deistów, jak w teologów.

    źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977

    Już wtedy uważał się za deistę. Mówił, że jakiś bóg istnieje, ale bliżej nic o nim nie wiadomo [...].

    źródło: NKJP: Anita Bialic: Ja chciałbym być poetą..., Gazeta Wyborcza, 1997-11-21

    - Według mnie Tymiński jest deistą, ale ma chyba własną koncepcję Boga. Wydaje mi się, że bez pośredników rozmawia z Panem Bogiem [...].

    źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Stan ciężki, urojony, Polityka, 2005-06-11

    Modliło się przecież tak, jak myje się zęby, Pan Bóg był, ale był to raczej Bóg deistów niż chrześcijański.

    źródło: NKJP: Aleksander Hauke-Ligowski: Błogosławiony kłopot myślenia z Aleksandrem Hauke-Ligowskim rozmawia Jan Pleszczyński, 2007

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. deista
    deiści
    ndepr
    deisty
    depr
    D. deisty
    deistów
    C. deiście
    deistom
    B. deistę
    deistów
    N. deistą
    deistami
    Ms. deiście
    deistach
    W. deisto
    deiści
    ndepr
    deisty
    depr
  • ang. deist

    fr. déiste

    niem. Deist

    Od: deizm

CHRONOLOGIZACJA:
1743, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 21.02.2017