deista
-
filoz. rel. osoba wierząca w Boga jako stwórcę, ale odrzucająca jego ingerencję w życie ludzi i bieg historii
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- oświeceniowy deista
- ateista, deista
-
Zadanie, jakie podjął, równało się wielkiej apologii chrześcijaństwa i godziło zarówno w ateistów i deistów, jak w teologów.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977
Już wtedy uważał się za deistę. Mówił, że jakiś bóg istnieje, ale bliżej nic o nim nie wiadomo [...].
źródło: NKJP: Anita Bialic: Ja chciałbym być poetą..., Gazeta Wyborcza, 1997-11-21
- Według mnie Tymiński jest deistą, ale ma chyba własną koncepcję Boga. Wydaje mi się, że bez pośredników rozmawia z Panem Bogiem [...].
źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Stan ciężki, urojony, Polityka, 2005-06-11
Modliło się przecież tak, jak myje się zęby, Pan Bóg był, ale był to raczej Bóg deistów niż chrześcijański.
źródło: NKJP: Aleksander Hauke-Ligowski: Błogosławiony kłopot myślenia z Aleksandrem Hauke-Ligowskim rozmawia Jan Pleszczyński, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. deista
deiści
ndepr deisty
depr D. deisty
deistów
C. deiście
deistom
B. deistę
deistów
N. deistą
deistami
Ms. deiście
deistach
W. deisto
deiści
ndepr deisty
depr -