-
w sposób narzucający się innym i niedający im spokoju
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
- natarczywie dzwonić, żebrać; dopytywać się, pytać; domagać się czegoś, nalegać, starać się, upominać się, żądać; powtarzany
- bardzo, szczególnie natarczywie
-
|
Nie minęły dwie godziny, kiedy ktoś zaczął natarczywie dzwonić. W ogóle nie odrywał ręki od przycisku dzwonka.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
|
|
Inny, chyba kobiecy głos, przy wtórze brzękającego szkła, domagał się natarczywie: „Zatańcz ze mną, no zatańcz!”
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
|
|
Być może podobne wątpliwości nachodziły mnie pod wpływem głodu, który, początkowo nieśmiało, później jednak coraz bardziej natarczywie zaczął mi się dawać we znaki.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1997
|
|
Miejscowi kibice nie mogli wytrzymać napięcia i najpierw cicho, potem coraz natarczywiej zaczęli mu podpowiadać, aż wreszcie jeden wrzasnął na cały głos „Arcził, bij wieżę!”.
źródło: NKJP: Anna Gąsiorowska: Trzecia siła, Weekend dodatek do Gazety Wyborczej, 1992-04-10
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
natarczywie
|
stopień wyższy |
natarczywiej
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
SJPXVII: (inne znaczenie)
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 03.02.2014