wykopyrtnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. umrzeć - przestać żyć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

	synonimy:	Bóg powołał do siebie kogoś fiknąć kipnąć kojfnąć ktoś dokonał żywota ktoś kopnął w kalendarz ktoś odwalił kitę ktoś położył się do grobu ktoś przeniósł się na łono Abrahama ktoś rozstał się z życiem ktoś wyciągnął kopyta ktoś wydał ostatnie tchnienie ktoś wywinął orła ktoś wyzionął ducha ktoś zamknął oczy ktoś zasnął na wieki ktoś zszedł z tego świata odejść pomrzeć przekręcić się skonać skończyć się umrzeć wykitować wykorkować zdechnąć zemrzeć zgasnąć życie uszło z kogoś
	antonimy:	ktoś przyszedł na świat narodzić się urodzić się

Cytaty

[...] przywarą Erwina było nieustanne zapewnianie otoczenia, że już niedługo umrze i najpewniej nastąpi to nazajutrz, o ile oczywiście nie wykopyrtnie jeszcze tego samego dnia pod wieczór, koniecznie po odpowiedniej dawce piwa.

źródło: NKJP: Jarosław Gibas: Holzok na prezydenta, Trybuna Śląska, 2003-08-02

- Marduła! - Dziubiszewska! - Więc żyjesz? Myślałam, że cię rozwalili w kacecie. - To tyś nie wykopyrtnęła w więzieniu?

źródło: Karol Zbyszewski: Ktoś kto jest kimś innym, 1972 (books.google.pl)

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wykopyrtnę	wykopyrtniemy
2 os.	wykopyrtniesz	wykopyrtniecie
3 os.	wykopyrtnie	wykopyrtną

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykopyrtnąłem +(e)m wykopyrtnął	wykopyrtnęłam +(e)m wykopyrtnęła	wykopyrtnęłom +(e)m wykopyrtnęło	wykopyrtnęliśmy +(e)śmy wykopyrtnęli	wykopyrtnęłyśmy +(e)śmy wykopyrtnęły
2 os.	chrobotnąłeś +(e)ś wykopyrtnął	wykopyrtnęłaś +(e)ś wykopyrtnęła	wykopyrtnęłoś +(e)ś wykopyrtnęło	wykopyrtnęliście +(e)ście wykopyrtnęli	wykopyrtnęłyście +(e)ście wykopyrtnęły
3 os.	wykopyrtnął	wykopyrtnęła	wykopyrtnęło	wykopyrtnęli	wykopyrtnęły

bezosobnik: wykopyrtnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wykopyrtnijmy
2 os.	wykopyrtnij	wykopyrtnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykopyrtnąłbym bym wykopyrtnął	wykopyrtnęłabym bym wykopyrtnęła	wykopyrtnęłobym bym wykopyrtnęło	wykopyrtnęlibyśmy byśmy wykopyrtnęli	wykopyrtnęłybyśmy byśmy wykopyrtnęły
2 os.	wykopyrtnąłbyś byś wykopyrtnął	wykopyrtnęłabyś byś wykopyrtnęła	wykopyrtnęłobyś byś wykopyrtnęło	wykopyrtnęlibyście byście wykopyrtnęli	wykopyrtnęłybyście byście wykopyrtnęły
3 os.	wykopyrtnąłby by wykopyrtnął	wykopyrtnęłaby by wykopyrtnęła	wykopyrtnęłoby by wykopyrtnęło	wykopyrtnęliby by wykopyrtnęli	wykopyrtnęłyby by wykopyrtnęły

bezosobnik: wykopyrtnięto by

bezokolicznik: wykopyrtnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykopyrtnąwszy

gerundium: wykopyrtnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wykopyrtnięcie	wykopyrtnięcia
D.	wykopyrtnięcia	wykopyrtnięć
C.	wykopyrtnięciu	wykopyrtnięciom
B.	wykopyrtnięcie	wykopyrtnięcia
N.	wykopyrtnięciem	wykopyrtnięciami
Ms.	wykopyrtnięciu	wykopyrtnięciach
W.	wykopyrtnięcie	wykopyrtnięcia

Pochodzenie

dawne: kopertać, kopyrtać 'przewracać, rzucać', kopertać się, kopyrtać się 'przewracać się', (wy)kopyrtnąć, (wy)kopernąć 'umrzeć' dial. płd., złożenie z ekspresywnym przedrostkiem ko-, por. dial. pertać 'trącać', wypyrtać 'wypchnąć' (Sławski)