faktycznie

  • o tym, o czym ktoś powiedział, że tak jest, nadawca mówi, że wie, że prawdą jest to, a nie coś innego
  • 1) komentarz przyrematyczny;
    2) może być użyte samodzielnie jako potwierdzenie tego, co ktoś powiedział

  • wyrażenie epistemiczne - wykładnik potwierdzania

  • - O, niedużo, tylko 2 miliony dolarów. - odpowiedział Robert.
    - To faktycznie niedużo - uśmiechnąłem się ironicznie.

    źródło: NKJP: Wiesław Koluch: Z pamiętnika polskiego najemnika, 2000

    Można, by więc zadawać pytanie o to, kto faktycznie rządzi górnictwem i zachowaniami społecznymi? Górnik, kadra czy rząd?

    źródło: NKJP: Jarosław Józef Szczepański: Górnik polski, 2005

    Odrazę budzą we mnie ci, którzy siadają pod portretem Lenina, a faktycznie próbują rewidować podstawy nauki Lenina lub je przemilczają, nie szczędząc za to deklaracji „patriotycznych” popierających jego poglądy.

    źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985

    - Jeśli faktycznie byłeś Peterlinowi druhem - rzekł po chwili wahania Reynevan - to uraduje cię wieść, że jego zabójców spotkała kara.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    - Czytałem w twoim pamiętniku, że leżałeś z nim na sali. No, ten taki od prądów, od elektrowni.
    - Faktycznie - przypominam sobie wreszcie.

    źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998

  • część mowy: partykuła

  • faktycznie _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zob. fakt I

CHRONOLOGIZACJA:
1844, B. F. Trentowski, Myślini czyli całokształt loiki narodowej, t. 1, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 22.03.2019