istotnie II

I
  • książk.  nadawca o tym, co ktoś powiedział, że tak jest, mówi, że o tym, o czym mowa, wie, że tak jest
  • 1) komentarz przyrematyczny; 2) może być użyte samodzielnie do potwierdzenia prawdziwości tego, co zostało powiedziane wcześniej.

  • wyrażenie epistemiczne - wykładnik potwierdzania

  • - A myśl, co tylko chcesz. Ale teraz zamknij się łaskawie, bo nadchodzą.
    Istotnie zbliżał się opat w asyście kilku mnichów.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Dygat pisze: „Załóżmy, że istotnie Skrowaczewski postawił mi wódkę, żebym napisał o szykanach, których doświadcza.

    źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998

    Czy istotnie w rezultacie osłabienia kontroli społecznej ktoś może zostać ratownikiem górskim (teoria Hirschiego)?

    źródło: NKJP: Andrzej Siemaszko: Granice tolerancji: o teoriach zachowań dewiacyjnych, 1993

    - Ale to sprytna sztuka, taki pająk! Popatrz, jak biega. Oho, teraz na muchę. Oho, już się za nią wziął.
    - Istotnie - zgodził się Włodek, któremu pająk wydał się naraz stworzeniem ciekawym, choć nieco tłustym. - Istotnie.

    źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

    [...] choć regulamin jest istotnie bezsensowny , to jednak jego projektodawca ma poważne zasługi w nauce.

    źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996

  • część mowy: partykuła

  • istotnie _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zob. istota

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. istotnie I
Data ostatniej modyfikacji: 10.02.2017