spolszczyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. będąc osobą innej narodowości niż polska, przyjąć polską kulturę, obyczaje i język

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

państwa, miasta, obszary geograficzne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

języki świata

	synonimy:	spolonizować się
	antonimy:	zdepolonizować się

	Niemiec Istel w ciągu kilkunastu lat pracy w gminie tak bardzo się spolszczył, że poszedł do polskiego wojska i poległ w pierwszych dniach wojny, osierocając żonę i czworo dzieci. źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007
	Pochodziła ze starej arystokratycznej rodziny szwedzkiej Essenów, z tej gałęzi, która się spolszczyła i osiadła na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej - w Inflantach i na Białorusi. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
	Ród Sanguszków to Litwini, którzy dopiero później się spolszczyli. źródło: NKJP: Alfabet Antoniego Sypka, Dziennik Polski, 2002-11-15
	Krockowowie spolszczyli się, używali nazwiska Krokowscy, służyli królom polskim. źródło: NKJP: (R.K.): Ekumeniczny ślub, Dziennik Bałtycki, 2000-02-07

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spolszczyłem się +(e)m się spolszczył	spolszczyłam się +(e)m się spolszczyła	spolszczyłom się +(e)m się spolszczyło	spolszczyliśmy się +(e)śmy się spolszczyli	spolszczyłyśmy się +(e)śmy się spolszczyły
2 os.	spolszczyłeś się +(e)ś się spolszczył	spolszczyłaś się +(e)ś się spolszczyła	spolszczyłoś się +(e)ś się spolszczyło	spolszczyliście się +(e)ście się spolszczyli	spolszczyłyście się +(e)ście się spolszczyły
3 os.	spolszczył się	spolszczyła się	spolszczyło się	spolszczyli się	spolszczyły się

bezosobnik: spolszczono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spolszczmy się spolszczyjmy się
2 os.	spolszcz się spolszczyj się	spolszczcie się spolszczyjcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spolszczyłbym się bym się spolszczył	spolszczyłabym się bym się spolszczyła	spolszczyłobym się bym się spolszczyło	spolszczylibyśmy się byśmy się spolszczyli	spolszczyłybyśmy się byśmy się spolszczyły
2 os.	spolszczyłbyś się byś się spolszczył	spolszczyłabyś się byś się spolszczyła	spolszczyłobyś się byś się spolszczyło	spolszczylibyście się byście się spolszczyli	spolszczyłybyście się byście się spolszczyły
3 os.	spolszczyłby się by się spolszczył	spolszczyłaby się by się spolszczyła	spolszczyłoby się by się spolszczyło	spolszczyliby się by się spolszczyli	spolszczyłyby się by się spolszczyły

bezosobnik: spolszczono by się

bezokolicznik: spolszczyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

spolszczywszy się

gerundium: spolszczenie się

Zob. polszczyć