odosobnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

pozbawić kontaktu z kimś lub czymś albo uniemożliwić dostęp do kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	odizolować odseparować
	hiperonimy:	oddzielić

	Miał on dwa ściśle ze sobą powiązane cele – utrzymać stanowisko Niemiec jako ośrodka politycznego Europy i pierwszego w Europie mocarstwa oraz całkowicie odosobnić politycznie Francję. źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
	Doręczono mu białą kartkę papieru - zimny, biurokratyczny nakaz: „odosobnić w Berezie Kartuskiej jako zagrażającego bezpieczeństwu publicznemu”. źródło: NKJP: Ołeksandr Hawryluk: Bereza, Trybuna, 2006
	Oto fragment apelu: 1. Zgłaszać wszelkie zachorowania zwierząt do najbliższej lecznicy. 2. Podejrzane lub chore zwierzęta odosobnić od zdrowych [...]. źródło: NKJP: Ratujmy zwierzęta, Dziennik Polski, 2001-08-02
	[...] wieśniacy postępowali wręcz zgodnie z zaleceniami współczesnych autorytetów, które zalecały odosobnienie chorych i podejrzanych jako podstawowy środek zapobiegający rozprzestrzenianiu się epidemii. źródło: NKJP: Anna Brzezińska: Pochód czarnej śmierci, Polityka, 2006-05-13
	Wielu autorów mówi, że aczkolwiek fizycznie zupełnie odizolowani od społeczeństwa, pośrodku oceanów niejednokrotnie nie czuli się bardziej odosobnieni niż żyjąc wśród tysięcy ludzi. źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odosobniłem +(e)m odosobnił	odosobniłam +(e)m odosobniła	odosobniłom +(e)m odosobniło	odosobniliśmy +(e)śmy odosobnili	odosobniłyśmy +(e)śmy odosobniły
2 os.	odosobniłeś +(e)ś odosobnił	odosobniłaś +(e)ś odosobniła	odosobniłoś +(e)ś odosobniło	odosobniliście +(e)ście odosobnili	odosobniłyście +(e)ście odosobniły
3 os.	odosobnił	odosobniła	odosobniło	odosobnili	odosobniły

bezosobnik: odosobniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odosobnijmy
2 os.	odosobnij	odosobnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odosobniłbym bym odosobnił	odosobniłabym bym odosobniła	odosobniłobym bym odosobniło	odosobnilibyśmy byśmy odosobnili	odosobniłybyśmy byśmy odosobniły
2 os.	odosobniłbyś byś odosobnił	odosobniłabyś byś odosobniła	odosobniłobyś byś odosobniło	odosobnilibyście byście odosobnili	odosobniłybyście byście odosobniły
3 os.	odosobniłby by odosobnił	odosobniłaby by odosobniła	odosobniłoby by odosobniło	odosobniliby by odosobnili	odosobniłyby by odosobniły

bezosobnik: odosobniono by

bezokolicznik: odosobnić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odosobniwszy

gerundium: odosobnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odosobniony

odpowiednik aspektowy: odosabniać

+

odosobnić

+

KOGO + (od KOGO/CZEGO) + (GDZIE)

Zob. osobny