osmucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. zasmucić - wywołać w kimś stan psychiczny, charakteryzujący się obniżeniem nastroju, brakiem uśmiechu lub płaczem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	synonimy:	osmęcić zasmęcić zasmucić zesmucić
	antonimy:	rozśmieszyć uradować

Ten sen trochę mnie osmucił.

źródło: Internet: f.kafeteria.pl

List osmucił ucznia. Jest on bliski rozpaczy.

źródło: Zbigniew Herbert: Korespondencja, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osmuciłem +(e)m osmucił	osmuciłam +(e)m osmuciła	osmuciłom +(e)m osmuciło	osmuciliśmy +(e)śmy osmucili	osmuciłyśmy +(e)śmy osmuciły
2 os.	osmuciłeś +(e)ś osmucił	osmuciłaś +(e)ś osmuciła	osmuciłoś +(e)ś osmuciło	osmuciliście +(e)ście osmucili	osmuciłyście +(e)ście osmuciły
3 os.	osmucił	osmuciła	osmuciło	osmucili	osmuciły

bezosobnik: osmucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		osmućmy
2 os.	osmuć	osmućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osmuciłbym bym osmucił	osmuciłabym bym osmuciła	osmuciłobym bym osmuciło	osmucilibyśmy byśmy osmucili	osmuciłybyśmy byśmy osmuciły
2 os.	osmuciłbyś byś osmucił	osmuciłabyś byś osmuciła	osmuciłobyś byś osmuciło	osmucilibyście byście osmucili	osmuciłybyście byście osmuciły
3 os.	osmuciłby by osmucił	osmuciłaby by osmuciła	osmuciłoby by osmuciło	osmuciliby by osmucili	osmuciłyby by osmuciły

bezosobnik: osmucono by

bezokolicznik: osmucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: osmuciwszy

gerundium: osmucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: osmucony

odpowiedniki aspektowe: smucić , osmucać

+

osmucić

+

KOGO