smucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. zasmucać

  • 1.

    wywoływać w kimś smutek - stan psychiczny
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • jakaś kwestia, myśl, czyjaś wypowiedź, zmiana; jakiś fakt, problem smuci kogoś
    • smucić i martwić
  • Smuci mnie, że zyskałem pewnie wielu nowych fałszywych przyjaciół, a dawni niekiedy milkną, gdy dosiadam się do stolika.

    źródło: NKJP: Agnieszka Celeda, Jacek Sieradzki: Teatr musi boleć, Polityka, 2001-02-10

    Wbrew temu, co myślał Stach, nie smuciło jej, że uliczne dzieciaki widzą w niej wiedźmę z bajek i sztywnieją z przerażenia, gdy idzie w ich stronę.

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

    W tym tekście, co jest niewątpliwą zasługą autora, denerwuje nas każda niesprawiedliwość, smuci śmierć postaci, z którą sympatyzujemy i elektryzuje każdy pojedynek, o którego wynik drżymy.

    źródło: NKJP: Esensja, nr 9, 2007-11

    Bardzo mnie smuci ta jego obojętność.

    źródło: NKJP: Zofia Milska-Wrzosińska: Para z dzieckiem czyli niezupełnie poprawne politycznie uwagi o rodzicielstwie, 2005

    Nie chciałbym ich smucić tą wiadomością.

    źródło: NKJP: Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Moje życie nielegalne, 2008

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. smucę
    smucimy
    2 os. smucisz
    smucicie
    3 os. smuci
    smucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. smuciłem
    +(e)m smucił
    smuciłam
    +(e)m smuciła
    smuciłom
    +(e)m smuciło
    smuciliśmy
    +(e)śmy smucili
    smuciłyśmy
    +(e)śmy smuciły
    2 os. smuciłeś
    +(e)ś smucił
    smuciłaś
    +(e)ś smuciła
    smuciłoś
    +(e)ś smuciło
    smuciliście
    +(e)ście smucili
    smuciłyście
    +(e)ście smuciły
    3 os. smucił
    smuciła
    smuciło
    smucili
    smuciły

    bezosobnik: smucono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę smucił
    będę smucić
    będę smuciła
    będę smucić
    będę smuciło
    będę smucić
    będziemy smucili
    będziemy smucić
    będziemy smuciły
    będziemy smucić
    2 os. będziesz smucił
    będziesz smucić
    będziesz smuciła
    będziesz smucić
    będziesz smuciło
    będziesz smucić
    będziecie smucili
    będziecie smucić
    będziecie smuciły
    będziecie smucić
    3 os. będzie smucił
    będzie smucić
    będzie smuciła
    będzie smucić
    będzie smuciło
    będzie smucić
    będą smucili
    będą smucić
    będą smuciły
    będą smucić

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. smućmy
    2 os. smuć
    smućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. smuciłbym
    bym smucił
    smuciłabym
    bym smuciła
    smuciłobym
    bym smuciło
    smucilibyśmy
    byśmy smucili
    smuciłybyśmy
    byśmy smuciły
    2 os. smuciłbyś
    byś smucił
    smuciłabyś
    byś smuciła
    smuciłobyś
    byś smuciło
    smucilibyście
    byście smucili
    smuciłybyście
    byście smuciły
    3 os. smuciłby
    by smucił
    smuciłaby
    by smuciła
    smuciłoby
    by smuciło
    smuciliby
    by smucili
    smuciłyby
    by smuciły

    bezosobnik: smucono by

    bezokolicznik: smucić

    imiesłów przysłówkowy współczesny: smucąc

    gerundium: smucenie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: smucący

    imiesłów przymiotnikowy bierny: smucony

    odpowiednik aspektowy: zasmucić

  • (to), że ZDANIE + smucić +
    KOGO
    bez ograniczeń + smucić +
    KOGO
    bez ograniczeń + smucić +
    KOGO + CZYM
  • Postać z samogłoską -u- prawdopodobnie pod wpływem  st.czes.  smútiti ‘smucić’. Regularnym kontynuantem  psł.  *sъ-mǫtiti ‘zmącić, zamącić, zmieszać’ jest postać  smęcić  (w  st.pol.  od XIV w. smęcić / smącić ‘martwić, trapić, smucić, zmartwić, strapić, zasmucić; wzburzyć, zatrząść’).