nakurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

podnieść kłęby kurzu lub innej podobnej substancji

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

hiperonimy:

nabrudzić
ubrudzić
zabrudzić
zasypać

Pomyślałam jednak, że wprawdzie pojazd nakurzy, ale może przynajmniej zbierze błoto, jakie gromadzi się przy krawężniku obok mojego domu.

źródło: NKJP: (ALG): Miasto do skrzyżowania, Dziennik Polski - Kraków, 1999-10-04

My z sąsiadami uważamy, żeby nie nakurzyć, ale obcy nie pomyślą.

źródło: NKJP: Joanna Skrzyniarz: Wille w tumanach, prasa

Autobus zatrąbił, nakurzył i tyle ich widzieliśmy.

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłem +(e)m nakurzył	nakurzyłam +(e)m nakurzyła	nakurzyłom +(e)m nakurzyło	nakurzyliśmy +(e)śmy nakurzyli	nakurzyłyśmy +(e)śmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłeś +(e)ś nakurzył	nakurzyłaś +(e)ś nakurzyła	nakurzyłoś +(e)ś nakurzyło	nakurzyliście +(e)ście nakurzyli	nakurzyłyście +(e)ście nakurzyły
3 os.	nakurzył	nakurzyła	nakurzyło	nakurzyli	nakurzyły

bezosobnik: nakurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nakurzmy
2 os.	nakurz	nakurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłbym bym nakurzył	nakurzyłabym bym nakurzyła	nakurzyłobym bym nakurzyło	nakurzylibyśmy byśmy nakurzyli	nakurzyłybyśmy byśmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłbyś byś nakurzył	nakurzyłabyś byś nakurzyła	nakurzyłobyś byś nakurzyło	nakurzylibyście byście nakurzyli	nakurzyłybyście byście nakurzyły
3 os.	nakurzyłby by nakurzył	nakurzyłaby by nakurzyła	nakurzyłoby by nakurzyło	nakurzyliby by nakurzyli	nakurzyłyby by nakurzyły

bezosobnik: nakurzono by

bezokolicznik: nakurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nakurzywszy

gerundium: nakurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kurzyć