Chronologizacja
XVII w., Bańk
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | ciemięga |
ciemięgi |
|
| D. | ciemięgi |
ciemięg |
|
| C. | ciemiędze |
ciemięgom |
|
| B. | ciemięgę |
ciemięgi |
|
| N. | ciemięgą |
ciemięgami |
|
| Ms. | ciemiędze |
ciemięgach |
|
| W. | ciemięgo |
ciemięgi |
Inne uwagi
W odniesieniu do mężczyzny lub grupy mężczyzn można również użyć form rodz. m1: M. W.. lm ndepr (ci) ciemiędzy; M.W. lm depr te ciemięgi; D. lm ciemięgów
Pochodzenie
Od: niezachowanego czas. *ciemać / *ciemić 'ugniatać, uciskać, dusić'. Znaczenie rzecz. ciemięga w języku ogólnym tłumaczy się przypuszczalnie pierwotnym 'człowiek oszołomiony, odurzony z powodu duszenia'. W dialektach notowane również znaczenie 'męcząca, uciążliwa praca' (prawdopodobnie od nazwy czynności: 'ugniatanie, męczenie').
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
Relacje znaczeniowe
Cytaty
|
- Toście skończone ciemięgi! - zgromił Manauri rybaków. - Żeby tak blisko do siebie dopuścić wrogów! źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954 |
|
|
Prowadź do niej. No rusz się, ciemięgo, czegóż gały wybałuszasz? źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005 |
|
|
Bo kochająca i władcza kobieta ma zawsze rację i bezbłędną intuicję. Wie z góry, co się wydarzy, jak ten ciemięga się zachowa i sprawi kolejne rozczarowanie. źródło: NKJP: Wiesław Opałek: Gdyby Kuszczak się wyprężył, Dziennik Polski, 2006-06-05 |