ciamajda
-
pot. pejorat. osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
A może ona chce odzyskać wolność, bo uważa cię za ofermę, ciamajdę i niezgułę?
źródło: NKJP: CKM nr 03/03, 2001
W głowie miałam tylko dwa typy mężczyzn: dręczyciela lub ciamajdę. Oba odrzucam.
źródło: NKJP: Barbara Labuda: Poszukiwania, 2005
W szkole uchodzili za ciamajdy, więc wymyślili, że kradnąc w sklepie zmienią swój wizerunek.
źródło: NKJP: Dziennik Zachodni, 2004-10-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ciamajda
ciamajdy
D. ciamajdy
ciamajdów
ciamajd
C. ciamajdzie
ciamajdom
B. ciamajdę
ciamajdów
ciamajdy
N. ciamajdą
ciamajdami
Ms. ciamajdzie
ciamajdach
W. ciamajdo
ciamajdy
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm ciamajd, B. lm ciamajdy. W przeciwnym razie używa się r. m1, D. i B lm ciamajdów lub r. ż, D. lm ciamajd, B. lm. ciamajdy.
-
Od: dial. ciamać 'być powolnym, guzdrać się', 'jeść powoli' (zob. ciamkać). Wg Bańk. z niem. zahm(er) Eidam 'o zięciu podporządkowanym tesciowej', najpierw w gwarze lwowskiej, skąd przeszło do polszczyzny.