kapcan
-
daw. pogard. osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- Oj, głupiś ty, Bielau. Niby uczony bakałarz, a sławnego człeka nie rozpoznał. Dla tego rycerza, kapcanie, sześciu to fraszka. A widząc, że Reynevan nadal nie rozumie, wyjaśnił. - To jest Zawisza Czarny z Garbowa.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Jesteś albo kapcan, albo komiwojażer. – Kapcan? Choma zaśmiał się głośno i wypił.
źródło: NKJP: Bartłomiej Rychter: Czarne złoto, 2013
[...] i ten był niedowiarek i kapcan, w kuczce nie siadywał.
źródło: NKJP: Józef Hen: Nowolipie. Najpiękniejsze lata, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kapcan
kapcani
ndepr kapcany
depr D. kapcana
kapcanów
C. kapcanowi
kapcanom
B. kapcana
kapcanów
N. kapcanem
kapcanami
Ms. kapcanie
kapcanach
W. kapcanie
kapcani
ndepr kapcany
depr -
jidysz qabzān ' '
z hebr. qabzān 'żebrak'
W postaci: kapcon