całkiem

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. całkowicie

  • 2.

    to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu tak dużym, że w większym jej mieć nie musi, by można było powiedzieć, że ją ma
  • Występuje w pozycji akcentowanej.

  • wykładnik stopnia cechy

  • Głupia rada, całkiem głupia!

    źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974

    – Myśli pani, że ktoś może zsyłać takie sny na człowieka? – wymamrotał już całkiem niemądrze.

    źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004

    Całkiem zapomniał o bufetowej.

    źródło: NKJP: Wiesław Dymny: Opowiadania zwykłe, 1997

    A później odrzuciła pani całkiem macierzyństwo.

    źródło: NKJP: Witold Horwath (Łagowski): Seans, 1997

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • całkiem _
    Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z Przym. st. wyższy i najwyższy
    nie: z Przysł. st. wyższy i najwyższy
    nie: z Przym. utworzonymi za pomocą formantów wyrażających osłabienie natężenia danej cechy, np. -awy
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zleksykalizowana forma narzędnika dawnego przymiotnika całki, będącego zdrobnieniem od cały.